Fleur: ‘Het is de tijd van het jaar. Pokkenweer, veel binnen voor de buis, en dus veel speelfilms kijken. Mijn vent kijkt graag schietfilms. Hoe dat komt? Ooit, in een ver verleden, zat hij bij het Korps Commandotroepen. Hij wilde in zijn diensttijd iets anders meemaken dan laarzen poetsen, iets avontuurlijkers.
Nou, dat heeft hij gekregen, als ik de verhalen mag geloven. Zo moest hij zijn hoofd kaalscheren en mocht hij maar een paar uur per nacht slapen. Zegt hij. Moest hij lange tochten lopen met zware bepakking, waarbij hij zich alleen in het donker kon verplaatsen omdat hij anders zou worden opgemerkt door ‘de vijand’. Zegt hij. Ook moest hij uit vliegtuigen springen. En op de kazerne alles rennend doen: eten halen, naar de plee, echt alles. Het zou me niks verbazen als ook dat met een zware bepakking op de rug diende te gebeuren.
Het ging zelfs zo ver dat hij de letters ‘KCT’ op zijn borst heeft laten tatoeëren. Of zou dat een brandmerk zijn, gezet tijdens een geheime ontgroening?
Ik kende hem nog niet in de periode, maar de vrienden die hij toen al wel had doen er weleens een beetje lacherig over. Zelf zijn ze geen van allen in dienst geweest, het zijn zachtaardige mannen met hersenen, die na het vwo keurig gingen studeren. Net als ikzelf eigenlijk, en ik was bovendien een zelfverklaarde pacifist. Het leger in, dat deed je gewoon niet. Vond ik.
Bij onze eerste date vertelde mijn vent over zijn diensttijd en hij was er behoorlijk positief over. Hij zei dingen als ‘je grenzen verleggen’ en ‘volwassen worden’, onderwerpen die mij zeker aanspraken maar die ik altijd van een andere kant benaderde. Nou ja, gelukkig was het bij dienst gebleven, was hij niet de oorlog in geweest en was hij ook best zachtaardig. Dat deed mij als zelfverklaard pacifist besluiten om hem toch maar aan te nemen als mijn verkering. Ik moet zeggen, ik heb zijn ruwe verleden langzaam maar zeker kunnen aanvaarden. Zijn groene baret ligt nog altijd in zijn nachtkastje, daar hoor je mij niet over. Ik ging zonder morren mee naar barbecues met zijn dienstmaten. En zelfs zijn KCT-tattoo, die ik vroeger tijdens de seks het liefst wilde afplakken met leukoplast, heb ik inmiddels weleens liefkozend gekust.
Er is alleen één opvallend trekje dat hij aan zijn diensttijd heeft overgehouden, en dat is zijn voorliefde voor schietfilms.
Toen ik zei dat ik vanavond moest werken, antwoordde hij opgewekt: “Ha, dan ga ik lekker een oorlogsfilm kijken.” ‘Lekker’ en ‘oorlog’ zijn voor mij twee tegengestelde dingen, maar goed, ik zit dus nu achter mijn laptop met een zeker achtergrondgeluid. Ik citeer: Takketakketak. Whaaaaaaaa! Fuck, let’s go, let’s go. Takketakketak. Oh no Jake, you’re not gonna die okay, stay with me, stay with me. Whaaaaah!
Maar hey, waarom zou ik daar een punt van maken zo lang het bij kijken blijft, ik niet hoef mee te kijken en die groene baret geruststellend ligt te verstoffen boven? Hij gelukkig, ik gelukkig.’
Foto: Getty
