Fleur: ‘Mijn ouders namen mij vroeger nooit mee uit skiën, dat was een exotische hobby voor omhooggevallen mensen met geld. In plaats daarvan sleten wij elke zomervakantie in een boerderij op Texel. Dat was best leuk, maar met sneeuw had het niks te maken. Totdat ik vele jaren later in Amsterdam ging wonen en een stel wilde vriendinnen had die al in september zenuwachtig werden over de weercondities in de Alpen. Het werkte aanstekelijk.
Dus ging ik met ze mee en: ik vond het geweldig. Ook dat is opmerkelijk, door mijn kouwelijke aanleg had ik namelijk verwacht dat ik niet zo veel zou skiën maar vooral heel vaak klappertandend bij een haardvuur zou zitten. Dat bleek mee te vallen, ik had het zelfs warm in mijn skipak en was niet van de pistes af te slaan. Ook had ik door de brainwash die ik van mijn ouders had gekregen een bepaald beeld van wintersportend publiek. Dat bleek niet te kloppen, iedereen was juist superaardig en gezellig en het was één groot feest. Het jaar daarop ging ik weer mee, en het jaar daarop ook. Ik wist het zeker: ik ben voor altijd hooked.
Totdat ik een paar jaar later mijn vent leerde kennen. Hij kon niet skiën en had weinig met sneeuwvakanties, hij vond dat meer iets voor omhooggevallen mensen met geld.
Hij ging liever op fietsvakantie en primitief kamperen, ook leuk, maar anders. Ik heb nog wel geprobeerd hem over te halen, maar vergeefs. Op de een of andere manier is het er sindsdien niet meer van gekomen. Die Amsterdamse vriendinnen raakten een beetje uit beeld en ik kreeg een kind, dat waren al twee wintersport-downers. We kochten een caravannetje en een paar fietsen. Ik kan wel stellen dat dat nu mijn leven is.
Het gekke is, ik heb me moeiteloos geschikt in mijn lot. Of heb ik me nou te veel aangepast aan de voorkeuren van mijn vent?
Hoe het ook zij, nooit vond ik het erg dat in de voorjaarsvakantie onze halve straat de ski’s in de dakkoffer begon te laden. Dan dacht ik aan ons caravannetje, dat binnenkort weer uit de stalling zou mogen. Aan al het geld dat ik bespaarde en dat ik dan weer zou kunnen besteden aan nieuwe onderdelen voor mijn racefiets. En ik vertelde mijn kinderen met een berustende glimlach hoe slecht wintersport eigenlijk is voor het klimaat.
Maar nu, deze week, toen ik al die appjes van vriendinnen uit Oostenrijk en Frankrijk zag, verlangde ik opeens ontzettend terug naar de pistes, naar de après-ski, naar de tijd dat ik nog precies deed wat ik zelf leuk vond. Dus ik heb de stoute latten ondergebonden en ik ga nu in mijn eentje. Eens kijken of een leuke skileraar mij nog wat kan bijleren… ‘
Foto: Getty
