De mooiste uitdrukking die ik – Falder Sjaak – hoorde bij de langdurige inspectie van elkaars genitaliën – want daar zijn de honden vooral in geïnteresseerd, laten we eerlijk zijn – was dat iemand riep: ‘Zo, even de visitekaartjes uitwisselen.’
Maar dat terzijde. Ik ken Jacques als mijn openhaardhoutleverancier. Mooi Scrabble-woord. 100x de woordwaarde of zoiets. Elk jaar bel ik hem voor bijna 2 kuub brandhout voor mijn houtkachel. Samen sjouwen we de vakkundig gezaagde brokken hout achter de schuur. Altijd feest, want Jacques is altijd goed voor een mooi verhaal. Dit keer hoe hij zijn nieuwe vrouw heeft ontmoet.
Zijn eerste vrouw is ongeveer 8 jaar geleden overleden. Jacques was toen 62 jaar. Hij is nog steeds slank en zijn haar is nog mooi kastanjebruin, weliswaar hier en daar een dunne plek op de kruin, maar dat mag op die leeftijd.
Na het overlijden van vrouw wandelt Jacques met hun hondje. Nu in zijn eentje. Altijd aan het strand van Noordwijk.
Op een fraaie zondag treft hij een mooie blonde vrouw, die net als hij ook met een Maltezer hondje aan de wandel is. Het snuffelritueel begint en dat creëert een prachtige gelegenheid om een praatje te starten. Jacques vertelt: ‘Ik vraag haar voor een kop thee. Ik geef haar de leiband van mijn hond en zeg dat ik even thee ga halen. Even later zitten we honderduit te praten. Ik vertel over de dood van mijn vrouw. Zij vertelt dat ze is gescheiden, al 4 jaar geleden. Ik hoorde een accentje, beetje Duits of zoiets. Bleek ze Roemeense te zijn. Enfin, na de thee nemen we afscheid en ik bedank haar voor het gesprek.’
Na drie weken komt Jacques haar weer tegen op hetzelfde strand. ‘Ik denk, verrek, dat kan geen toeval meer zijn. De hondjes weer helemaal gek van elkaar. Riemen raken in de war, je kent dat wel. Gekke situatie. Ik noem het nog gekscherend dat het lijkt op een kennismaking op zijn hondjes. Moest ik ff uitleggen. Ik nodig haar uit om iets te gaan eten. Ze zegt weer ja. Ik neem haar mee naar mijn favoriete restaurant. Ze kennen me daar al heel lang, ook toen Mary nog leefde. Ik wenk de ober en zeg: je moet niet denken dat ik vreemd ga hoor. Mijn vrouw is… Ja, mijnheer, zegt die ober dat weten we, weest u maar gerust. Na het eten bedenk ik snel dat het wellicht leuk is om een uitstapje te gaan maken. Zullen we naar de Zaanse Schans gaan volgende week? Ze vindt het een prachtig plan.’
De hondjes weer helemaal gek van elkaar. Riemen raken in de war, je kent dat wel. Gekke situatie. Ik noem het nog gekscherend dat het lijkt op een kennismaking op zijn hondjes. Moest ik ff uitleggen
Vanaf dat moment heeft Jacques een bijna 20 jaar jongere vrouw aan zijn arm. ‘Moet ik soms wel uitleggen hier en daar. Want er zijn er altijd die roepen: zo, ben je met je schoondochter aan de wandel? Maar ik lach me intussen een kriek. Hoe kan iemand zoveel geluk hebben? Nou ja, geluk. Ik heb ook net een prostaatoperatie achter de rug, hoor. Kanker. Ook aan mijn huis komt ellende. Gelukkig wel goed gekomen. En wat een geluk dan als je zo’n fantastische vrouw treft. Ze heeft me zeven weken verzorgd. Voor hetzelfde geld had ze gezegd: je zoekt het maar lekker uit. Ik ben nu 70 jaar. Wie had kunnen denken?’ Ik kijk hem aan en zeg – om hem zoals alle mannen van een zekere leeftijd nog een extra hart onder zijn riem te steken: ‘Je lijkt wel 50!’ Jacques roept veelbetekend, intussen wijzend op zijn jongeheer: ‘En die is weer 40!’ Zijn hond kwispelt.
Foto’s: 123rf en Unsplash
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
