Annemijn

Annemijn

Gezien tijdens het EK: man met frituurpan

Het is weer EK, dus er moet hoognodig gesnackt worden. Annemijn heeft geen frituurpan en er zijn bepaalde mensen die dat ronduit belachelijk vinden.

Het schijnt dat wij Nederlanders nogal van snacken houden. Sterker nog, een voetbalwedstrijd is niet compleet zonder.

Niet voor niks vliegen de aanbiedingen van frituurpannen je op dit moment om de oren. Zelf heb ik van die snackhonger eigenlijk weinig last. Ik kan een voetbalwedstrijd ook prima kijken op een glas bubbelwater. Saai? Zal best. Zeker als je het vergelijkt met het EK-kijkgedrag van mijn broer: die grijpt elke wedstrijd aan om zich in een oranje outfit te hijsen en het mandje te laten zakken.

Ik geef toe, dat is heel gezellig. Dat vinden mijn zonen ook, die gaan graag naar mijn broer toe. Laatst hadden ze daar een weekend gelogeerd en kwamen ze terug met het triomfantelijke verhaal dat ze om 1.00 uur ’s nachts kipnuggets hadden gegeten in de chillkelder. Daar stond ik dan als bewuste moeder. Nooit een frituurpan in huis gehaald, omdat ik dacht dat ik mijn kinderen daarmee een dienst bewees. Maar nu kreeg ik het keihard terug: wáárom bakken WIJ nooit friet, bitterballen, vlammetjes, kaassoufflés, minidelletjes of nachtelijke kipnuggets?

Ja, waarom eigenlijk niet? Ik las dat Nederlanders gemiddeld 37 frikandellen per persoon per jaar wegwerken (dat zijn er dus meer dan 3 per maand). En dat er in Nederland in totaal zo’n 600 miljoen frikandellen per jaar worden geproduceerd.

Moet je je even voorstellen: als je die allemaal achter elkaar legt is dat een lengte van 108.000 kilometer, ongeveer tweeënhalf keer de omtrek van de aarde. Dus. Als al die Nederlanders zo smullen van de snackstaaf, waarom WIJ dan niet, mama?

Ik wilde mijn jongens net gaan vermoeien met een verhaal over calorieën en slechte vetten, toen er een appje van mijn broer binnenkwam.

Hij: Hi zus, ze hebben bij Amazon een heteluchtfriteuse in de aanbieding.

Ik: Oh, is dat wat dan?

Hij: Ja joh, superhandig. Ik kan niet meer zonder. En veel gezonder dan een gewone frituurpan.

Ik: Oh, oké.

Hij: Niet de kleine nemen, die is voor 1-2 personen. Dus niet handig. Je moet de XL hebben.

Ik moet? Ik moet? Ik moet helemaal niks. Maar de boodschap is duidelijk: mijn broer vindt het óók dodelijk saai dat ik geen frituurpan heb. Ik besluit de kwestie voor te leggen aan mijn vent. Hij is tenslotte ook een man, net als mijn broer en mijn zonen. En hij houdt van voetbal kijken. En ik hecht waarde aan zijn mening. “Een frituurpan?”, zegt de man die ik nog nooit heb kunnen betrappen op een gemis op dat vlak. “Ja, lijkt me wel handig. Dan hoeven we nooit meer van die veel te dure troep te halen bij de snackbar.”

Lang verhaal kort: waarschijnlijk ligt dat Nederlandse frikandellengemiddelde volgend jaar een stuk hoger.

 

Foto: 123RF

Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze
Facebookpagina

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT