Serieus, als het gaat om de coronaregels ben ik best wel braaf. Misschien komt het doordat ik tijdens de eerste golf van heel dichtbij meemaakte wat voor enorme schade het virus kan aanrichten.
Maar eerlijk is eerlijk, het kan ook aan mijn plichtsgetrouwe karakter liggen. Als Mark Rutte zegt dat wij dus geen handen meer geven maar een olijke elleboogstoot, dan doe ik dat.
Als hij zegt dat we niet mogen vliegen, dan doe ik dat niet. Als ik niet naar kantoor mag, dan blijf ik thuis. Anderhalve meter is my middle name. En ik draag een mondkapje in winkels, ja, nu is dat verplicht maar ik deed het al toen dat nog niet zo was. Ik werd héél raar aangekeken, maar dat deed me niks.
Misschien is het geen toeval dat ik een vent heb die, laat ik het voorzichtig zeggen, wat minder consciëntieus is. Hij houdt ervan om een beetje tegen dingen aan te schoppen.
Toen ik hem net kende, vond ik dat wel opwindend. Altijd als we samen een wandeling gingen maken, kwamen we terecht op paden waar we eigenlijk niet mochten komen. We zijn een keer in het donker dwars door de duinen gelopen, en kwamen uit op een verlaten begraafplaats. Deze bleek te zijn afgesloten met een hek. Hoeveel afgesloten hekken, prikkeldraad en slootjes wij tijdens onze relatie niet hebben bedwongen, ik zou het niet eens meer weten – ik weet alleen dat het er veel zijn.
Als ik dus niet met mijn vent was maar met een of ander stoffig type, dan zou ik zijn veroordeeld tot een saai leven, zonder enige ondeugende uitspatting.
Mijn dagelijkse avondwandelingetje door de buurt zou waarschijnlijk het enige verzetje zijn in mijn treurige bestaan. En nu, met de avondklok, zou dat ook al van me worden afgepakt.
Maar hé, wat een opluchting, gelukkig ben ik niet met een stoffig, maar met een snaaks type. Toen het nieuws bekend werd dat we ons vanaf zaterdag na 21.00 uur niet meer op straat mogen begeven, begonnen zijn ogen te glinsteren. “Dan ga ik júist naar buiten!” verkondigde hij. “En als ik een boa tegenkom, reken maar dat ik me dan met gillende gympen uit de voeten maak. Met gestrekte draf door de stad!” Voor degenen die die uitdrukking niet kennen: het betekent zoiets als ‘in een rechte lijn op je doel af’, ongeacht of je daarbij hindernissen als hekken, prikkeldraad, schuttingen, muren en sloten tegenkomt. Meneer heeft in een grijs verleden bij de commando’s gezeten, vandaar.
Vandaag deelde hij mee dat hij op zoek gaat naar een bivakmuts, om het allemaal nog net een beetje spannender te maken. Ik denk niet dat wij de komende tijd veel zullen Netflixen, eindelijk breken er enerverender tijden aan. Ik voel weer dezelfde kriebels in mijn buik als toen ik hem net kende, laat die avondklok maar komen.
Foto: 123RF
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
