Het is stil in het hotel...
De hotelkamer: ziektekiemen zitten klaar om uw vermoeide immuunsysteem te bespringen
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben inmiddels behoorlijk coronavirusmoe. Het zal allemaal wel. Ik las vanochtend dat er jaarlijks in Nederland 2200 mensen dood van de trap vallen (of omgekeerd, denk ik eigenlijk). Daar lees je zelden over. Ik wil de maagd corona niet beledigen, maar dat aantal moet ze in Nederland eerst maar eens zien te halen. Omdat ik als man van middelbare leeftijd, zeg maar de gemiddelde Falderaar, de grootste kans loop om ziek te worden, vlucht ik deze week naar de skihellingen. Om het virus voor te blijven of te laten bevriezen. De reis voert door NS-treinen, vliegtuigstoelzakken en hotelkamers. Dan ben je pas echt in gevaar. Laten we de hotelkamer er eerst bij pakken. Ik reis veel en ben al jaren in de ban van een Amerikaan die zich de microbe hunter noemt. Elke keer als ik een nieuwe hotelkamer betreed denk ik aan zijn waarschuwing: “Het lijkt schoon op uw kamer. Maar ziektekiemen zitten klaar om uw vermoeide immuunsysteem aan te vallen.” De wapens: alles wat is aangeraakt door vreemde mensen voor u: deurklinken, telefoons, wekkerradio, lichtschakelaars. Vooral de afstandsbediening is ‘filled with E. Coli’ en als zodanig het nekschot voor de oudere Falderaar. Ergste dader in de badkamer zijn de onderkant van de toiletbril en de spoelknop. ‘Handen wassen’, zou je denken. Maar de gootsteenkraan wordt (soms) met hetzelfde doekje schoongemaakt als toiletbril, wastafel en de bekers naast de gootsteen. Microbe hunter (die eigen kopjes meeneemt van huis) beveelt ook het bad over te slaan, tenzij je reist met een jerrycan bleekwater. Dan kun je zelf het bad goed reinigen.
Geen ontsnappen mogelijk overigens. De ijsemmer, het kunstleren hotelboek, de gestoffeerde stoelen, de gordijnen, ze worden zelden schoongemaakt en vormen een feestmaaltijd voor bacteriën.
De ware microbe hunter lacht om mondkapjes
Het beste is dus aangekleed op bed te gaan liggen met de schoenen aan. Neen! De microbe hunter lacht om mondkapjes en reist met een eigen matrashoes als wapen tegen pollen, etensresten, oude huidschilfers en navelkorreltjes (die laatste verzon ik, maar het zou kunnen). Snel veilig terug naar huis dus. Had je gedroomd. Dr. Harri weet: vliegtuigen zijn vliegende bacteriën-kolonies. Een graai in de stoelzak voor je (gebruikte tissues, vette inflight magazines) is als je handen in iemands oksel steken. (Of erger.) De Falderaar die hecht aan het leven gaat dus enkel de deur uit met matrashoes, chlorix doekjes en latex handschoenen in zijn koffer. Of blijft lekker thuis. Met de hand aan de trapleuning.
Beelden: unsplash.com
