9 april
Het Kijk mij eens! is weer helemaal terug. Ongevraagd. Het water is inmiddels 6 graden en ik blijf nu wel zo’n 10 minuten drijven. Met gesloten ogen dein ik mee op de golven. Een paar meter verderop richting strand breken ze, maar dat klinkt heel ver weg. Het is hier achter de tweede bank heel stil.
Gezoem
Uit het niets hoor ik plotseling achter en boven mij gezoem. Het klinkt als van een groot insect. Dat is het ook. Als ik mij omdraai kijk ik recht in een zwarte glazen bol van een drone. Oog in oog met een enorm apparaat dat beweegt als een libelle: hoekig en onvoorspelbaar. In één snelle beweging komt de drone dichterbij. Hij hangt nu stil op minder dan drie meter schuin boven mij. Ik zie en hoor de camera zich richten en scherp stellen – op mij.
Syrië
Dit is raar. In Syrië ben je er nu geweest, schiet door m’n hoofd. Ik lig hier alleen en uit het niets word ik bekeken. Een serieuze inbreuk op mijn privacy. Ik moet denken aan de gehackte sauna camera’s. Wie zit hier achter zijn laptop mij te begluren? Mijn 60 jarige vriendin maakte zich tenminste kenbaar.
Iceman
Zou het de reddingsbrigade zijn? Ik stel mij een vrijwilliger van de brigade voor. Een man van middelbare leeftijd met een wit overhemd aan. Jasje over de hoge rugleuning van zijn bureaustoel, portofoon onder handbereik. Vanuit een centrale luchtverkeerstoren met zonwerende getinte ramen ‘doet’ hij de hele Nederlandse kust.
Nijdig
Ik steek mijn duim op om te zeggen dat ik OK ben. Dan herinner ik mij van de duikcursus het onderwater OK-gebaar en ik maak met duim en wijsvinger een rondje. “Ik ben OK!” roep ik. Misschien zit er een microfoon bij. Ik lach in de lens, maar eigenlijk ben ik nijdig. Rot op! denk ik, laat me met rust. Ik voel me machteloos. Ik sla met mijn handen op het water om het ding weg te jagen. Ik kijk dreigend in de zwarte bol. Het haalt niets uit.
Tenslotte draai ik me om als een boos kind. Het gezoem houdt aan. Ik ga kopje onder, vier, vijf tellen. Als ik weer boven kom is het stil. Ik tuur de hemel af maar het ding is nergens meer te bekennen.
