Sjaak

Sjaak

5 mei vier ik met mijn overleden ouders

4 mei herdenken in coronatijd. Dat is zwaar en een opgave. Ik – columnist Sjaak - ben eigenlijk Republikein en zeker geen aanhanger van de Oranje-clan. Maar wat Willem Alexander zei tegen een paar duiven was imponerend. Toch deed het mij vooral terug denken aan mijn ouders.

Ik ben van na de oorlog. 1958. Ik ken de oorlog alleen uit de verhalen van mijn ouders. Mijn vader zat ondergedoken in de Noordoostpolder en mijn moeder werkte gewoon bij eetgelegenheid Puck in de Kaag. Een gezellige eetgelegenheid die frequent door Duitse soldaten werd bezocht. Mijn moeder is ontsnapt aan de dood toen ze een keer in de keuken stond. Er was plots een vuurgevecht tussen Duitsers en mensen van het verzet toen een verdwaalde kogel zich op een centimeter naast haar hoofd in de stenen muur boorde. Mijn vader deed weliswaar zware arbeid in de nog verloren en verlaten polder, maar heeft nooit gevaarlijke situaties meegemaakt. Ze hebben nooit honger geleden en ze zijn niet gewond geraakt of gevangengenomen.

Mijn moeder vertelde me vroeger rond 5 mei altijd dezelfde anekdote uit de oorlog. Duitsers konden ook aardig zijn.

Zij woonde met haar zusjes langs de Ringvaart en de Duitse soldaten wierpen om indruk te maken op de jonge meiden een handgranaat in het water. Met een grote explosie werden tientallen vissen uit het water gelanceerd. Dat was weer een lekkere maaltijd in de avond.

Koning Willem plaatste zelfs kritische kanttekeningen bij het optreden van Wilhelmina

De oorlog. Ik heb er tientallen boeken en honderden artikelen over gelezen, vele films en series over gezien. Zelfs het Anne Frankhuis bezocht. Ik weet net als zovelen wat het allemaal heeft gedaan met mensen. De immense impact op ieders leven. En vooral het leven in angst. Gisteren was de Dam leeg. Voor het eerst in 75 jaar. Ik weet nog goed toen mijn ouders nog leefden hoe ze rond 20.00 uur ervoor zorgden dat wij als kinderen allemaal stil waren. Twee minuten helemaal stil. Dat is en was geen opgave. Ik keek dan altijd intens naar de gezichten van mijn vader en moeder. Wat ging er door ze heen? Waaraan dachten ze terug? Misschien wel de woorden van de koning die hij op 4 mei gisteren uitsprak tegen niet meer dan enkele mensen en een verloren duif waar normaal 20.000 mensen staan.

‘Niet wegkijken.

Niet goedpraten.

Niet uitwissen.

Niet apart zetten.

Niet normaal maken

wat niet normaal is.’

 

Foto’s: 123RF

Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina

Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.

 

 

 

 

 

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT