Al 26 jaar lang nemen eind januari duizenden Nederlanders bezit van het dorpje Techendorf aan de Weissensee om daar te gaan schaatsen. Onder hen honderden mannen en vrouwen die leeftijd bepaald niet als een belemmering zien. 50, 60, 70 of nog ouder, ze gaan met verve de uitdaging aan om 100 of 200 kilometer toertocht te rijden. Een van hen is oud-technicus Jan Bredewout uit Wezep die ook dit jaar uiteraard weer aan de meet stond. Falder Sjaak sprak met hem.
'Leeftijd zegt mij niks'
‘Dries van Wijhe, ook wel Dolle Dries genoemd, won de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee in 1989 en dat vond ik zo fantastisch dat ik sindsdien elk jaar weer terugkom. Ik heb 4 keer verzaakt vanwege wintersport, maar andere jaren stond ik hier op het ijs. Het is gewoon verslavend, ik kan het niet anders zeggen.’
‘Schaatsen doe ik al vanaf mijn 15e. Het is een heerlijk gevoel. Ik zweef over het ijs. Het is voor mij altijd een grote roes, een groot feest! Ik heb in de camera van SBS tijdens een toertocht weleens geroepen: het is een groot orgasme. Zo voelt het ook. Ik heb de Elfstedentocht in Nederland in 1986 gereden, weliswaar illegaal, maar dat kruisje doet me niks. Er zou een waardering moeten zijn voor het plezier dat je ervaart, het grote geluk. Tijden zeggen me niks. Ik geniet meer van leuke gesprekken onderweg, het liefst met vrouwen overigens (lacht).’
Jan Bredewout in actie op de Weissensee
‘Leeftijd zegt me niks. Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan. Welke man van 70 doet dit? Ik ben een gelovig man. Ik ben vaak in gebed en dank ik de heer. Het is geen verdienste hoor, je moet ook geluk hebben. Ik fiets in de zomer om in conditie te blijven, zodat ik dit kan blijven doen. Ik ga gewoon door zo lang het gaat. Natuurlijk is het soms zwaar, maar dan neem ik een beetje gas terug of ik sluit aan bij een groepje. Ik forceer niks. Ik schaats mijn eigen tempo en tijd interesseert me niet.’
‘Elk jaar zie je veel dezelfde mensen in het hotel, hier in Techendorf. We worden wat ouder dus ik maak dan een plattegrondje wie waar zit in het hotel. Namen zijn soms lastig te onthouden, he! Soms valt er een van ons weg en dat is wel triest natuurlijk. Of je hoort van een sterfgeval van een verwante van een van de schaatsers. Het is droevig, maar het hoort bij het leven.’
‘Je moet creatief zijn in het leven. Zo ben ik ook bezig met een nieuwe woonvorm, een hofje met 10 woningen voor zoveel plus mensen die graag samen oud worden en op elkaar willen letten en helpen. Het hofje kent een gemeenschappelijke binnenplaats waar iedereen samenkomt. Voor mij is het de woonvorm van de toekomst. Gelijkgestemden die positief in het leven staan. Natuurlijk heb ik wat gezeur van wethouders en regelgeving, maar het hofje komt er. Van de zomer gaan we bouwen. 8 van de 10 huizen zijn nu bezet, wie mee wil doen en onze ideeën steunt, kan zich bij mij aanmelden op j.bredewout@gmail.com’
