De afgelopen weken heb ik vaak aan mijn pensioen gedacht. Best raar, want normaal denk ik daar zelden aan. Waarom dan nu wel? hoor ik je denken.
Nou, hierom: door het vele thuiswerken zit ik opeens dag-in-dag-uit met mijn vent opgescheept. Nee, we hebben geen relatie-issues en ja, hij is best lief. Maar oef. Direct op de eerste thuiswerkdag vertrok hij om stipt 8.30 uur met z’n laptop naar de werkkamer, mij beneden achterlatend met twee kinderen die schoolwerk moesten doen. Oh ja, en met mijn eigen werk natuurlijk. Die deadlines kon ik wel even aan de keukentafel afhandelen, toch?
Zo vallen meer van zijn eigenaardigheden mij opeens op. Zijn hobby is concerten bezoeken, maar die zijn er nu even niet. Dus zet hij zijn muziek gewoon keihard aan in de huiskamer, óók als ik net boven op een yogamatje ben gaan liggen. Was opvouwen, plee schoonmaken, een keer extra stofzuigen, allemaal taken die meer aandacht vragen nu we zo vaak thuis zijn: hij laat ze met alle liefde voor mij liggen. En tijdens het achtuurjournaal moeten alle aanwezigen hun mond houden, anders mist hij belangrijk nieuws en wordt ie strontchagrijnig.
Zo grappig dat hij dan ‘s avonds doodleuk voorstelt om eens lekker vroeg naar bed te gaan. Sorry joh, de lust is me vergaan. Kijk, daarom is het dus zo fantastisch dat we allebei werken.
Goddank is dit tijdelijk. Je begrijpt, ik kijk niet echt uit naar de volgende crisis: het moment dat we met pensioen zijn en gezellig elke dag van ons verdere leven samen gaan doorbrengen.
Hoewel, ik heb dan natuurlijk wel lekker veel gelegenheid om op de racefiets te stappen. Tegen die tijd vast wat minder hard, dan maar extra lang 😉
Foto’s: 123RF
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
