Mick & Keith. The Glimmer Twins. Jagger/Richards. Heel casual, beleefd en bescheiden bijna zitten ze in München tegenover Falder. Alsof het niet bij leven en welzijn de grootste rock-iconen ooit ever zijn. We schrijven 2003 en de heren doen een rondje interviews ter gelegenheid van hun Licks-tour, waarmee ze hun 40 jarige bestaan vieren. Toen al een eeuwigheid, of zoals Richards weet: ,,Je hebt de zon, de maan, de lucht, die je inademt en The rolling Stones.’’ Bij Jagger schiet in het chique museumpaviljoen bij de Englischer Garten al wat grijs door de slapen en hij heeft een joggingbroek aan. Keith is op zijn Louis XVI-tafeltje voorzien van een ‘toolkit’, zijn particuliere benaming van een screwdriver. Maar net als Falder rec-play op het analoge (het is immers nog 2003) recordertje wil drukken, krijgen wij een bijna dood-ervaring: het apparaat loopt vast.
Bodyguard ontploft
Resoluut pakt Sir Mick de recorder van tafel en drukt met enige autoriteit op een paar knoppen (hij zal vast duizenden van die dingen in zijn carrière hebben gezien) en prompt zijn we weer in de lucht. ,,It’s rolling’’, zijn meteen Jagger’s eerste woorden op die tape. Keith is al even sportief. Na de tête-à-tête wilden we ongevraagd nog even een selfie avant la lettre met hem maken. Niet voor onszelf (tuurlijk niet), maar ter publicatie, dat spreekt. Zijn geblokte bodyguard (ex-SAS) ontploft en wil fluks een nekklem toepassen, totdat Keef volstrekt relaxed een arm om Falder heenslaat en met zijn Jack Nicholson-grijns voor ons cameraatje poseert. Pleased to meet you. Richards: ,,Mijn grootste angst is, dat ik arrogant word, want in dit spelletje, kan je zomaar denken dat je speciaal bent.’’
Falder’s Jan-Henk Zandberg met Keith Richards in München, 2003.
Jagger’s dochters
Flash Forward naar de Johan Cruijff Arena, báckstage bij het meeste recente Stones-concert in Nederland. De Stones-productie mag dan een enorme D-Day-achtige logistieke operatie zijn en je ondergaat misschien meer veiligheidschecks dan bij het Witte Huis om het inner sanctum van de Rolling Stones te mogen betreden, de sfeer in de catacomben bij de kleedkamers is opvallend sereen en ongedwongen. Elizabeth Jagger (Mick’s twee na oudste dochter & fotomodel) en Theodora Richards (Keith’s één na oudste dochter & fotomodel) fladderen giechelend voorbij. Een Iggy Pop-achtig type, met een flinke Jack Daniels-walm, vraagt waar Keith’s onderkomen is. ,,Hij heeft mij uitgenodigd.’’ Iets later meldt de Riffmaster zich grijzend zelf, bij de meet & greet met Falder achter het podium, waar zijn Fenders in een falanx zijn opgesteld.
Warhorses
Hij geeft een verontrustend koude hand en zegt: ,,Hope you’’ll enjoy the show.’’ Om te vervolgen. ,,Dat ga ik wel doen, want alleen in die twee uur heb ik geen gedoe, maar rust, om mij heen.’’ Tijdens de kick off-song Street Fighting Men, geeft Keith, terwijl miljoenen LED’s op de schermen oplichten, met zijn kromme vingers al meteen gemene klappen op zijn telecaster. Hij zit lekker in de wedstrijd. ,,Iedereen heeft het over Rock, maar vergeet vooral de Roll vooral niet’’, luidt Richards-filosofie. In zijn open G-tuning steelt de Riffmaster de meer dan twee uur lange show in warhorses (zoals Keith zijn classics noemt), als Start me Up, Tumbling Dice en Satisfaction. Keith: ,,Ik ontdek steeds weer nieuwe dingen in die nummers.’’
100 miljoen dollar
Geen grappen nu over de combi-leeftijd van de Stones, maar die beslaat eeuwen. En Keith neemt er vanaf dit weekend 79 voor zijn rekening. Maar als je dan toch een metafoor zoekt voor de klasse, het continue succes, uithoudingsvermogen, eeuwigheidsduur en brutaliteit van de Greatest Rock’n’Roll-band in the World, kan je ze prima vergelijken met het glorieuze Nederlands Elftal op het WK van 1974. Maar dan dat diezelfde Oranje-equipe in bijna precies dezelfde opstelling dit weekend de WK Finale in Quatar speelt. En wint, van een aanzienlijk jonger team. De Stones spelen tegenwoordig alsof wij ons niet in de 21ste eeuw bevinden, maar in Madison Square Garden in 1969. En zoiets infantiels als een pandemie, oorlog, of leeftijd kan Keef & de Stones natuurlijk niet stoppen. Per concert toucheerden de heren 10 miljoen euro en de hele tour van veertien stadionconcerten leverde voor de promotor bijna 100 miljoen op. Een nieuwe tour in 2024. Die is alweer geboekt. Dit voorjaar en zomer door de States. Keith: ,,Ik voel mij goed. Waarom niet?’’ Rock on, Keith!
Beeld: Getty, Twitter, Louis Vuiton
