We staan zeer ambivalent tegenover Van Gaal. In het land der blinden is eenoog koning, laten we het daar op houden.

Er is gewoonweg geen goede trainer meer te vinden. Laat staan een bondscoach die de miljonairssterretjes een beetje in het gelid kan krijgen en houden. Maar is hij onze favoriet? Niet bepaald.

Senioriteit en een bepaalde rijpheid in kennis en vaardigheden maken Van Gaal tot een in vele ogen ‘ideale’ trainer. De jochies in het veld luisteren naar hem omdat hij respect afdwingt. Een weerwoord wordt feitelijk niet geduld, omdat Van Gaal de wijsheid in pacht denkt te hebben. Maar dat is natuurlijk niet zo. Trainers in de voetballerij doen vaak maar wat, kijk naar Ajax. Droefheid troef.

Wij zijn er inmiddels uit: het zit hem allemaal in de presentatie. Dat is leidend. Zo lang je je maar arrogant opstelt, de journalisten voortdurend uitkaffert en beschuldigt van negatieve berichtgeving en je krom Engels praat, dan kom je een heel eind als coach.

Het kan toch niet waar zijn dat verslaggevers – toch al geen makkelijk beroep omdat je door iedereen als zielig wordt gezien – geen lastige en kritische vragen mogen stellen? Aan sport valt geen enkele eer te behalen in de krantenkolommen, het wordt dan wel erg armoedig als er alleen maar een happy Van Gaal wordt geciteerd.