Wie herinnert zich niet die gekreukelde, magere heer op tv, die met melancholieke oogopslag zijn ‘Kronkels’ voordroeg? Mooie stem. Verhalen over gewone Amsterdammers, meestal. De alcoholdampen stegen sfeervol op uit deze korte schetsen, die veertig jaar lang dagelijks in Het Parool verschenen. Simon Carmiggelt (1913-1987) deed zijn inspiratie vaak op in de kroeg, of bij de tramhalte.
Theater en strip
Dick Matena (1943) heeft een aantal Kronkels omgezet in stripvorm. En Helmert Woudenberg (1945), een acteur van wie we ook lang weinig hebben gehoord, heeft een ijzersterke theatervoorstelling over hem gemaakt. Die heet natuurlijk ‘Carmiggelt’.
Woudenberg vertelt een dag uit het leven van Carmiggelt, of Kronkel, aan de hand van zijn verhalen en speelt daarbij alle personages zelf. En dat doet hij geweldig. Misschien is hij zelfs nooit beter geweest.
Dan zie je de kracht van Carmiggelt. Geweldige beeldspraak (‘Mijn vrouw is een mooi boek, maar ik heb het uit’ is de bekendste wisecrack). Haarscherpe typeringen in weinig woorden. En natuurlijk goed kijken en (af)luisteren. En de dialogen vaak in dat heerlijke, bloemrijke Amsterdams. Wat een inlevingsvermogen had die man.
Woudenberg heeft als enig decor bij zijn voorstelling een Carmiggelt-tekening van Matena.
Verdwenen wereld
Als je na de voorstelling bij het Leidseplein gaat kijken naar oud-bruine kroegen als Eylders en Reinders zie je dat de wereld van Carmiggelt is verdwenen. Er zitten alleen nog maar toeristen en zelfs de bediening spreekt alleen Engels. Carmiggelt zou het moeilijk hebben nog een mooi verhaal tegen te komen.
De speelllijst van ‘Carmiggelt’ van Helmert Woudenberg:https://toneelgroepjanvos.nl/helmert-woudenberg/
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
