Zodra Harry de dokterspost heeft bereikt, rent hij naar de wc. Na 5 minuten komt hij terug en roept beteuterd tegen dokter Natasja die inmiddels op hem staat te wachten: ‘Weer niks.’ Natasja glimlacht, ondanks het slechte nieuws van Harry’s kant, en wenkt hem om naar de spreekkamer te gaan.
Harry zakt in de stoel en steekt van wal: ‘Het is echt helemaal mis. Of ik plas heel veel en druppel een uur na, of ik krijg er totaal niks uit. Sta ik daar maar hopeloos op die ooit verlammende straal te wachten. Ik pieste vroeger die vlieg van het porselein!’ Natasja begint hard te lachen. ‘Je weet waarschijnlijk zelf wel wat er aan de hand is. Je prostaat zal opspelen. Zit het in de familie toevallig?’
Harry knikt heftig en roept dat zijn vader en oom op een gegeven moment een prostaat zo groot als een voetbal hadden. ‘Nou, dat zal ook wel meevallen, want dan had je hier niet meer gezeten. En zeker niet zo comfortabel als nu.’ Natasja stelt voor dat ze meteen maar even door de zure appel gaan bijten: toucheren. Zodat ze even een goed oordeel kan geven over de staat van de prostaat van Harry. ‘Toucheren? Nou, dat klinkt als biljarten, maar ik ben bang dat je iets anders bedoelt.’
Natasja lacht weer: ‘Ik ga met mijn vinger in je endeldarm en dan voel ik om een indruk te krijgen van de vorm en grootte van je prostaat. Ik kan ook voelen of hij stevig is en of er geen rare bobbeltjes of knobbeltjes zitten. Echt pijnlijk is het meestal niet. Wel vinden veel mannen het een gek idee, maar hé, ik heb dit al vaker gedaan, hoor.’
Harry kijkt verschrikt vanaf het begin dat Natasja is begonnen over rectaal onderzoek.
Maar ja, meten is weten, dus de broek gaat omlaag en Natasja trekt met veel gevoel voor dramatiek een rubberen handschoen aan. ‘Klaar!?, hier kom ik,’ roept ze.
‘O mijn God, dat ik dit nog moet meemaken op mijn leeftijd. Ga je niet te diep?’ Natasja: ‘Nee, joh. Ik voel wel dat hij vergroot is en ook een aantal bobbeltjes. Ik stuur je door voor nader onderzoek in het ziekenhuis.’ Natasja trekt de handschoen uit en Harry trekt snel zijn broek op. Harry begint nog net niet te huilen, maar het scheelt weinig. Hij denkt dat hij dood gaat. Terwijl ze haar handen wast zegt ze: ‘Belangrijk is dat we er op tijd bij zijn. Komt waarschijnlijk allemaal goed.’
Harry trekt een voorzichtig lachje tevoorschijn: ‘Ik zal niet meer zeiken, uhh zeuren.’
Foto’s: Shutterstock
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
