De buurman vertelt
Buurman Bob steekt niets onder stoelen of banken. Dit is zijn verhaal.
“Ik durfde niet naar de huisarts, was ik te schijterig voor, dus ik bestelde een setje erectiepillen op internet. Dat kan gewoon, als je maar betaalt. Vier pillen voor 126 euro, je gelooft het eerst niet. Maar ja, voor niks gaat alleen de zon op. Het was bij een digitale apotheek in Engeland, die meteen een foprecept voor je kon uitschrijven. De pillen kwamen in een grote envelop waarop – zag ik later – met grote, groene letters stond: ‘Wij wensen u een prettige erectie.’ Zeker in het kader van de nieuwe openheid, dacht ik, zal wel zo horen. Het vervelende was dat ik bij de bezorging een paar dagen op stap was, slecht getimed van mij. De envelop werd afgegeven op nummer 135, bij de buurvrouw. Maar omdat die snel weg moest, gaf ze de envelop af bij Anja op nummer 137, maar die ging die avond op vakantie en gaf de envelop weer af bij Erica op 131. Enfin, de envelop schoof van pand naar pand en toen ik na vier dagen ons straatje weer binnen rolkofferde overhandigde Theo van 129 mij met een glunderend gezicht de witte envelop te midden van een schare buren en hun kinderen, die mij nog net niet begonnen toe te zingen over de wederopstanding van de heer. Ik besloot daar niet te kinderachtig over te zijn, we leven in tenslotte in 2020, maar mijn vrouw vond het minder leuk.
Verder geen kwaad woord over de pillen, die werkten als de brandweer. De Cialis is de Rolls Royce onder de erectiepillen en werkt maar liefst 36 uur aan een stuk. Dat was best prettig maar daarna is de fut er ook wel een beetje af. Het probleem was dat ik nu drie dagen nog steeds als een Viking met getrokken zwaard overeind stond, alleen was er nergens meer oorlog. Slapen deed ik niet meer, het lijkt wel of je op een extra bot ligt.”
‘Een aanhoudende erectie van het mannelijke kroonjuweel…’
“Ik probeerde Engeland te contacten maar de digitale robotarts aldaar gaf geen enkele sjoege. Op internet leerde ik dat ik ten prooi was gevallen aan priapisme, een aanhoudende erectie van het mannelijk kroonjuweel. Goede raad was duur. Ik belde vol schaamte de huisarts, maar die zei dat ik zelf veroorzaakte problemen ook maar zelf moest oplossen, ik viel nu buiten zijn verantwoordelijkheid. Ik probeerde een paar urologen uit de telefoongids maar kwam nooit verder dan de secretaresse. Bovendien: ik had geen verwijzing en de wachttijd was minimaal 3 weken. Bij de tiende uroloog had ik…”
