Stel je bent 61 en je hebt al heel wat jaren een steady relatie. Jouw meisje is nog steeds de enige echte Valentijn. Maar soms kriebelt het. Je weet dat het goed zit, en toch, je leeft maar 1 keer en zo af en toe bekruipt je het gevoel dat je iets mist. Of zelfs – om heel eerlijk te zijn – iets moois misloopt. Zoek je dan een avontuurtje in de kroeg, in de carnavalsstoet of via een van de bekende ‘vind je tweede liefje’ websites?
Op weg met een nieuwe liefde of toch maar niet?
In aanloop naar Valentijnsdag willen wij graag weten hoe mannen die wat ouder en rijper zijn over dit fenomeen denken. Ben jij de schaamte voorbij en struin je het net af naar een vrouw die jou opnieuw in vuur en vlam zit? Of vind je dat je dit niet kunt maken en blijf je braaf thuis en bestel je een bos bloemen en doos chocolade voor je vrouw? Valentijn als vreemdganger of juist als verbinder van eeuwige liefde?
