Het heeft me altijd verbaasd dat sommige mensen doen alsof ouder worden leuk is.
Die vol enthousiasme beweren dat het leven na je vijftigste pas écht gaat beginnen.
Al die dingen die niet meer hoeven (parachutespringen, lang haar hebben, je bezighouden met wat anderen van je lichaam denken) en vooral: al die dingen die opeens mogen (op je e-bike met vijftig kilometer per uur door de stad rossen, hetzelfde outdoorjack aantrekken als je partner en schaamteloos je ongenuanceerde mening verkondigen, wat kan het tenslotte schelen).
Dit alles klinkt op zich best aantrekkelijk. Maar toch, ik heb zo mijn twijfels. Neem nou mijn vent. Ik leerde hem kennen toen hij vijfendertig was, dat is nu bijna zestien jaar geleden. Ik ben heus niet zo’n oppervlakkig wezen dat puur valt voor een getraind lijf, een bos krullen en blauwe twinkelogen, maar laat ik eerlijk zijn: het hielp wel. De relatie bleek steady, we kregen kinderen, we bleven best vaak stappen, seksen, kamperen, leuke dingen doen, sporten, enzovoort en onze lichamen bleven fris en fruitig – ook al werden we elk jaar een jaartje ouder. Het leek eigenlijk alsof we altijd jong zouden blijven. Maar afgelopen week was daar opeens het keerpunt. Ik keek naar mijn vent die onder de douche stond en dacht plotseling: je wordt ouder, papa.
Ik schrok zelf van die gedachte. Want daar stond ik dan, in de badkamer met een man van middelbare leeftijd die nog naakt was ook. Even wist ik niet hoe het verder moest.
Gelukkig wist ik mezelf snel te herpakken. Mijn vent is natuurlijk niet zomaar een man van middelbare leeftijd, maar een hele lieve. Van hem kan ik het hebben dat hij ouder wordt, ook al klaagt hij al twee jaar over pijn in zijn knie, is hij niet meer zo strak als vroeger en dienen de volgende kwalen zich waarschijnlijk op korte termijn aan. Maar ja, wat doe je eraan?
Zelf ben ik nog geen vijftig maar het duurt niet zo heel lang meer. Best even wennen. Want als ik in de spiegel kijk heb ik dus helemaal niet het idee dat ik kijk naar een oudere vrouw met wijsheid en levenservaring. Doe normaal zeg, in mijn hoofd voel ik me nog steeds dertig en eigenlijk wil ik er ook gewoon nog zo uitzien. Ik denk alleen maar: pfff, slecht geslapen, wat doen die blauwe kringen onder m’n ogen en wat is dat nou weer voor vouw in mijn wang?
Misschien is dat dan de winst van het ouder worden. Dat ik niet meer hoef te doen alsof het allemaal prima is. Ik vind het volkomen kut, zo dat is eruit. Wat kan het schelen.
Foto: Getty
