Even geen sociale druk meer, geen ego-toeterij, geen angst om iets te missen. Wij kennen dat gevoel al veel langer, omdat wij uit een tijd komen waarin je nog met een kwartje (deel van een gulden, vorige munteenheid in Nederland) in een telefooncel (glazen huisje met een telefoon met draad en telefoonboeken waarin nummers en adressen stonden) mensen kon opbellen. Voor de rest van de tijd wist je gewoon niks, je wist niet waar je vrienden uithingen, wat ze van je dachten of wat er überhaupt in de wereld gaande was. Een serene rust die je koesterde. Waar is die tijd gebleven? Nu ben je als oudere jongere vaak net een mens van deze tijd, voortdurend online en bereikbaar. En dat willen we niet altijd. Wij vergeten onze mobiel nog weleens. Geen haar op ons hoofd die er dan aan denkt om terug te rijden naar huis om hem op te halen. Al was het maar om nog even terug te reizen naar die tijd van toen, zonder Big Brother is watching you.
Foto: Getty
