Toen ik veertien was, wilde ik maar een ding: een radiocassetterecorder. Wij hadden het thuis niet al te breed. Ik woonde in de Bollenstreek, dus logisch, ik zou komende zomer ergens een flink aantal weken aan de slag moeten in een bollenschuur. In juni liep ik er één op de bonnefooi naar binnen. Of ik hier een paar weken komende zomer mocht werken, vroeg ik aan de persoon die de voorman zou moeten zijn. Hij keek mij aan. ‘Hoe oud ben je?’ Ik vertelde hem mijn leeftijd. ‘Ik had je ouder geschat,’ mompelde hij. Ik was inderdaad lang voor mijn leeftijd. ‘Maakt niet uit. Kom maar, zodra je zomervakantie hebt. Neem een wollen trui mee.’
Paarsachtige bollen
Een wollen trui? Midden in de zomer? Toen ik een paar weken later binnenstapte, snapte ik waarom. Ik moest plaatsnemen achter een zogenaamde ‘schudmachine’. Voor mij hupten paarsachtige bollen op de maat van op een neer bewegend gaas. Grond en andere deeltjes dwarrelden van de hyacinten naar beneden. De voorman wees mij aan hoe ik zogenaamd zieke bollen moest herkennen. Dat werd mijn taak voor de komende weken. Deze moest ik uit de massa vissen. ‘Niet krabben als je jeuk hebt hè’, zei hij nog terwijl hij wegliep. Ik begon aan mijn taak. Vijf minuten noteerde ik op mijn blote benen een licht vlammend gevoel. Ik droeg een korte broek. Automatisch krabde ik op de bewuste plek. Het was alsof ik olie op het vuur gooide: ‘licht vlammend’ veranderde in ‘uitslaande brand.’ Ik krabde nog harder. Niets hielp.
IJzeren Gordijn
‘You need long pants,’ zei de man naast mij. Hij bleek Pools. Zoals de meesten in de bollenschuur. Het IJzeren gordijn stond destijds nog fier overeind. Polen konden er klaarblijkelijk mondjesmaat doorheen. Veel van hen zetten meteen koers naar de Bollenstreek. Daar moest werk gedaan worden, wat bijna niemand wilde doen. Zoals een baan bij deze bollenschudmachine. Wat in de praktijk betekende, dat je acht uur lang moest vechten tegen de jeuk, die werd veroorzaakt door rondvliegende hyacintenschilfertjes.
Het was een bloedhete zomer, toch fietste ik vier weken lang in een wollen trui en een lange broek, mijn harnas tegen de jeuk, naar de bollenschuur. Mijn radiocassetterecorder is er wel gekomen.
Beeld: ANP
