Lang geleden had ik, Falder Fred, een rare rijlesleraar. Een vriendelijk man op leeftijd, kaal en een seksist tot en met. Dat onderscheidde hem overigens niet van veel collega’s. Wel dat hij graag vunzige rijmpjes uit eigen koker voordroeg. Die had hij ingezonden naar bekende merken die een prijsvraag hadden uitgeschreven. “Moet je horen”, kondigde hij ze al bij voorbaat grinnikend aan. “Met één korrel Omo in je pruim/ pis je twintig liter schuim.” (Bestaat Omo eigenlijk nog?) Voor een sigarettenmerk, Fifty, had hij een slogan gecomponeerd die ik wegens de zedenpolitie helaas niet helemaal uit kan schrijven. ‘Een Fifty voor de zenuwen/ is als een p*k voor een weduwe.’ Dat was grof en rijmde niet helemaal, maar dat gaf niet. Als beloning kreeg hij briefjes terug in de trant van: ‘Geachte heer, wij hebben erg moeten lachen om uw inzending, maar we kunnen hem helaas niet bekronen. Wel sturen we u graag tien pakken Omo voor de moeite.’ Als hij zo’n meesterwerkje had voorgedragen hoorde ik hem nog even gniffelen en met zijn kunstgebit smakken, tot hij zei: ‘Gaan we hier linksaf’. En soms daarachteraan: ‘Nee, andere kant links’.
Zijn lessen hadden bar weinig effect, want ik ben vijf keer gezakt. Een andere rijlesleraar heeft me er doorheen gesleept. Ik moet aan die ouwe viespeuk denken toen ik las dat Jan van Veen (1944) weer is begonnen met ‘Candlelight’. Dat klopt eigenlijk niet echt, want Van Veen is nooit echt gestopt, maar nu is hij terug op de publieke omroep. Bij Omroep MAX, uiteraard. Radio 5, iedere vrijdag van 22.00 tot 0.00 uur. Hij begon al in 1967 met ‘Candlelight’ bij radio Veronica, voor de grap, en stopte een paar keer even, maar eigenlijk is hij nooit helemaal verdwenen.
Niet dat Jan van Veen een ouwe viespeuk is, verre van. Als je hem nu ziet is het een keurige, gesoigneerde heer op leeftijd met een fraaie grijze coupe. Hij droeg de gedichten bij Candlelight op onovertroffen wijze voor. En dan die glijerige muziek van Mantovani erachter… Natuurlijk een heel ander kaliber teksten dan dat Omo-vers, maar qua techniek lijkt het er wel een beetje op. Rechttoe, rechtaan, als het maar een beetje rijmt. En zelfs dat hoeft niet, het gaat om het gevoel. De gedichten van Candelight zijn warm en oprecht. Overigens denk ik dat als Van Veen dat Omo-versje voordraagt, het ook heel mooi klinkt.
De presentator vertelde aan Wilfred Takken van de NRC dat de luisteraars in de loop der jaren met hem zijn meegegroeid. Toen hij met zijn programma begon, waren het nog scholieren die met een liefdesgedicht een onbereikbare medeleerling trachtten te betoveren, nu zijn het vaak ouderen die een verlies te betreuren hebben. Dan biedt ook een Fifty geen troost.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
