Wie is de baas van de snelweg? Ongetwijfeld de lichtsignalen sproeiende Duitse auto die op de linkerrijstrook aanzwelt in je linkerzijspiegel. Nr. 2 is de vrachtwagen, dan de luxe-auto, en de motorrijder. De auto met caravan komt in de hiërarchie van de snelweg nog onder het plankton. Het meest verfoeid worden caravanners op een stijgende of dalende snelweg. Ze houden iedereen op. Waarom hebben wij zo’n hekel aan die vriendelijke senioren met hun schattige huisjes aan de haak?
Het angstbeeld van de Nederlandse autorijder op vakantie: een zich verengend Italiaans straatje, met voor je neus een vastgereden auto met caravan; de man probeert achteruit in te parkeren, zijn bloednerveuze vrouw gilt achter de caravan onzichtbaar voor de chauffeur aanwijzingen: “Neen, neen, NEEN… rechts, rechts, neen LINKS… STÓÓÓP!”
Wat is er mis met die schattige 'tiny houses'?
Hierom hebben we een hekel aan caravanners:
- Ze rijden te langzaam de berg op
- Ze rijden te langzaam de berg af
- Ze zijn te breed
- Ze doen onverwachte dingen bij rotondes en kruispunten
- Ze nemen te veel plaats in bij de benzinepompen
- Ze denken te kunnen inhalen
- Ze zitten veel te gelukzalig achter het stuur (zie vooral MAX’ ‘We zijn er bijna’)
Een oom van schrijver dezes deed de ANWB het volgende voorstel: ‘in de vakantietijd moeten alle auto’s met caravan van de snelweg af tussen 08.00 uur en 17:00 uur.’ Oom vond: “Dan staan ze maar wat vroeger op en gaan maar wat eerder slapen langs de weg. Ze hebben toch alle tijd en alles bij zich.” De ANWB nam het voorstel niet over. Want: alle 400.000 Nederlandse caravanners zijn lid van de ANWB, ze kijken daar wel linker uit.
Onze mening: de caravanner is zijn tijd ver vooruit, maar wij leven te gehaast om dat te kunnen zien.
Wat is er mis met die brave huisvaders en rijpe nomaden met hun kneitergezellige ‘tiny houses’ aan de haak? Ze zijn ons in de evolutie reuzenstappen voor. Hun volgende stap wordt: stenen huis verkopen, en een leven lang met hun tiny huisjes aan de haak langs de mooiste plekjes van Europa rijden, eeuwig hoppend naar de streken waar de temperatuur niet boven de 28 graden uitkomt, ongrijpbaar voor de opwarming van de aarde, overstromende rivieren en de klauwen van te hete zomers. Nodig in het leven is: een uitklaptafeltje, 2 vouwstoelen, een fornuis, een bed en een Porta Potti. En een huisje op wielen natuurlijk.
Binnen tien jaar gaan we onze caravanners liefhebben en ten voorbeeld stellen aan onze kinderen.
