Het kabinet wil een totaalverbod op vuurwerk afkondigen voor de komende jaarwisseling. Nou, dat nieuws sloeg bij ons thuis in als een Thunder Cracker.
Niet bij mij, nee joh, ik zal er heel eerlijk gezegd geen nacht wakker van liggen. Maar mijn jongste zoon, nu 11, trok een beetje witjes weg. Hij verheugt zich al sinds 1 januari van dit jaar op knetterlinten, Cyber Cakes en Dragon Candles en sinds een paar maanden heeft hij het ook bijna nergens anders meer over.
Nou ben ik echt niet zo’n zeikerige moeder hè. Natuurlijk vind ik er heus wel iets van (denk: geldverspilling, luchtvervuiling, dierenleed, overbevolkte ziekenhuizen – wat in coronatijd natuurlijk echt niet kan, om over onnodig beschadigde hoornvliezen en afgeknalde handjes nog maar te zwijgen), maar ik weet ook dat daarover zaniken nul nut heeft. Zeker niet omdat zoonlief aansluiting vindt bij niemand anders dan… zijn vader. Inderdaad, ook bij hem gaan de oogjes vervaarlijk glimmen als de vuurwerkfolders in de brievenbus vallen.
Of ik dat leuk vind dat vuurwerk? Hmm. Natuurlijk gun ik een man zijn liefhebberijen, maar ergens is er op dat vlak iets misgegaan tussen ons.
Eigenlijk al toen we elkaar net kenden, en hij er standaard voor zorgde dat hij een enorm pakket in huis had. Hij reed er zelfs voor naar Duitsland en België ‘omdat ze daar nu eenmaal kwalitatiever spul verkopen’. We vierden de jaarwisseling meestal bij vrienden, waar hij dan ongedurig wachtte tot het moment daar was. Ik met mijn romantische ziel hoopte om twaalf uur op een intense omarming en liefdevolle woorden, maar nee hoor, meneer was al buiten met zijn pakket om pas drie uur later weer terug te keren. Beetje teleurstellend wel.
Gelukkig heeft een goed gesprek daarover een vrij eenvoudige oplossing opgeleverd: de afspraak om elkaar eerst even te kussen en een fijn nieuwjaar te wensen alvorens de wegen scheiden.
Sinds we zonen hebben is het nog makkelijker geworden: hij is chef vuurwerk en zorgt ervoor dat alles goed en veilig verloopt. En die zonen moeten op een gegeven moment ook naar bed, dus ze zijn meestal na een uurtje wel weer binnen.
Kortom, ik ben tegenwoordig zeker niet pro-vuurwerk, maar ik noem mezelf een milde criticus. Want ach, het is toch ook wel lief, van die ondeugende jongens die van tevoren hun voorkeuren aankruisen in zo’n kleurige folder. Die uitgebreid bespreken in welke volgorde de aanwinsten straks gaan worden afgestoken. En die daar ook lichtelijk opgewonden en overenthousiast van raken. Best lullig dat premier Rutte daar nu zomaar een stokje voor steekt.
Mochten ze daar in Den Haag een vuurwerkloze jaarwisseling erin willen houden, dan moesten we maar verhuizen naar het oosten van het land. Lekker om het hardst knallen met melkbussen, kunnen die stadse gasten nog eens wat leren.
Foto’s: 123RF
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
