Moeder, een woord zo klein, maar met een betekenis zo diep en groot. Het is meer dan een titel, meer dan bloedband; het is een eeuwige symfonie van liefde en zorg. In jouw armen vond ik troost, onder jouw vleugels voelde ik me veilig. Je glimlach was mijn zon, je stem mijn haven, in een wereld die soms te groot leek. Elke traan die je voor mij wiste, elk woord van aanmoediging, heeft me gevormd tot wie ik nu ben.
Je bent de stille kracht achter mijn dromen, de onzichtbare wind onder mijn vleugels. Met elke stap die ik zet, draag ik een deel van jou met me mee, een stukje van je liefde, je wijsheid, je kracht. Moeder, je bent niet alleen degene die mij het leven gaf, maar ook degene die me leerde leven.
In elke lach, in elke traan, in elk succes en elke misstap, voel ik de onbreekbare band die ons verbindt. Een band die sterker is dan afstand, sterker dan tijd. Want zelfs als we ver van elkaar zijn, ben je nooit echt ver weg. In mijn hart heb je een plek, voor altijd, onuitwisbaar en puur.
Dus hier is mijn ode aan jou, moeder, mijn eerste liefde, mijn eeuwige thuis. Voor alles wat je bent en alles wat je doet, dank je. Jouw liefde is mijn leidraad, jouw kracht mijn inspiratie. In elke ademtocht, in elk moment, eer ik jou, mijn moeder, mijn heldin.
Foto: Image by Drazen Zigic on Freepik
